یکی از مهم‌ترین پدیده‌­های جهانی سازی قرن بیست‌ویکم که به واسطه صعود شرکت‌­های چندملیتی و رفع موانع سرمایه گذاری هدایت می­‌شود جریان فرامرزی سرمایه خارجی است.

سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI) می‌تواند رشد اقتصادی را هم در کشور دریافت‌کننده و هم در کشوری که سرمایه‌گذاری می‌کند، تقویت و حفظ کند. از یک سو، کشور‌های در حال توسعه سرمایه گذاری مستقیم خارجی را به عنوان وسیله‌ای برای تامین مالی ایجاد زیرساخت‌های جدید و ایجاد شغل برای کارگران محلی خود تشویق کرده‌اند. از سوی دیگر، شرکت‌های چندملیتی از سرمایه گذاری مستقیم خارجی به عنوان ابزاری برای گسترش ردپای خود در بازار‌های بین المللی سود می‌برند. اما یک نقطه ضعف FDI این است که شامل مقررات و نظارت چندین دولت است که منجر به ریسک سیاسی می‌شود.

اما کدام کشور‌ها در جذب سرمایه گذاری خارجی پیشرو بوده‌اند؟

آخرین داده‌­های بانک جهانی نشان می‌­دهد که ایالات متحده با جذب بیش از ۳۸۸ میلیارد دلار سرمایه گذاری مستقیم خارجی اصلی‌ترین مقصد سرمایه گذاری خارجی در جهان است.

چین با جذب ۱۸۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری مستقیم خارجی در رتبه دوم قرار دارد؛ این درحالی است که ورود سرمایه گذاری مستقیم خارجی به آمریکا تقریبا دوبرابر چین بوده است.

سنگاپور که اولین بار در سال ۲۰۱۴ در این رتبه بندی ظاهر شد با ورود ۱۴۱ میلیارد دلار سرمایه گذاری مستقیم خارجی در جایگاه سوم قرار گرفته است.

هنگ کنگ نیز با جذب ۱۲۰ میلیون و ۹۵۰ میلیون دلار در رتبه چهارمین مقاصد محبوب سرمایه گذاری مستقیم خارجی جهان قرار گرفته است.

رتبه پنجمین مقصد سرمایه گذاری خارجی جهان نیز به فرانسه رسیده است که طبق آخرین آمار ۱۰۵ میلیارد و ۴۲۰ میلیون دلار جذب کرده است.

برزیل در آمریکای جنوبی نیز با جذب ۹۱ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار در رتبه ششمین مقصد سرمایه گذاری خارجی جهان قرار دارد.

استرالیا، کانادا، سوئد و هند نیز به ترتیب رتبه‌های هفتم تا دهم را در این رتبه بندی به خود اختصاص داده‌اند.

هند که رتبه دهم را کسب کرده است در میان کشور‌هایی است که در طول دهه گذشته رشد چشم‌گیری را در جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی تجربه کرده است. سرمایه گذاری مستقیم خارجی در هند منبع پولی اصلی برای توسعه اقتصادی در این کشور بوده است. شرکت‌های خارجی مستقیماً در مشاغل خصوصی با رشد سریع سرمایه گذاری می‌کنند تا از مزایای دستمزد ارزان‌تر و تغییر محیط تجاری هند بهره‌مند شوند.

آزادسازی اقتصادی در هند در پی بحران اقتصادی ۱۹۹۱ آغاز شد و از آن زمان به بعد سرمایه گذاری مستقیم خارجی به طور پیوسته افزایش یافت و میلیون‌­ها شغل ایجاد کرد./اکوایران