در این رتبه‌‌‌بندی که مدرسه کسب و کار «اینسید» تحت عنوان شاخص جهانی رقابت‌‌‌پذیری استعدادها -۲۰۲۳ منتشر کرده، بیشتر کشورهای اروپایی حضور دارند، اما رتبه‌‌‌های دوم و سوم از آن سنگاپور و آمریکاست.

سوئیس با توجه به سطوح بالای حمایت اجتماعی و محیط‌زیست طبیعی خود، توانسته رتبه اول را کسب کند. طبق این گزارش، در یک دهه آینده کیفیت زندگی و پایداری برای کشورهایی که می‌‌‌خواهند به قطب استعداد تبدیل شوند، یک «دارایی حیاتی» خواهد بود. همچنین نیروی کار تحصیل‌کرده و اقتصاد نوآورانه سنگاپور، رتبه این کشور را در مهارت‌‌‌‌‌‌های دانش جهانی بالا برده است. آمریکا هم با توجه به داشتن «دانشگاه‌‌‌ها و مدارس کسب و کار در کلاس جهانی» در رشد دادن استعدادها امتیاز بالایی به دست آورده است.  بریتانیا با وجود امتیاز پایین در مهارت‌‌‌های فنی و حرفه‌‌‌ای، به خاطر قدرت آموزش عالی و مهارت‌‌‌های دانش عمومی و رشد استعدادها رتبه دهم را به خود اختصاص داده است.  در میان کشورهای به اصطلاح «بریکس»، متشکل از چین، برزیل، هند، ‌‌‌ روسیه و آفریقای جنوبی، چین رتبه اول را دارد. موقعیت این کشور به عنوان «رهبر جهانی تطبیق دادن استعدادها با نیازهای اقتصادی جامعه» تحت‌‌‌الشعاع پاشنه آشیل این کشور در جذب استعدادها قرار گرفته و به طور کلی باعث شده این کشور رتبه ۴۰ را به دست آورد.

هند که پرجمعیت‌‌‌ترین کشور دنیاست، رتبه ۱۰۳ دارد و در میان کشورهای بریکس آخر است. رکود در تمایلات کسب و کار، توانایی این کشور را در جذب استعدادها در داخل و خارج کشور، تضعیف کرده است. گزارش اینسید می‌‌‌گوید به دلیل افزایش ابهامات در تجارت، سرمایه‌گذاری و ژئوپلیتیک، رقابت بر سر استعدادها در میان کشورها، طی ۱۰ سال آینده از این هم شدیدتر می‌شود که نابرابری استعدادها را در میان کشورهای ثروتمند و فقیر بیشتر خواهد کرد و رابطه مستقیم بین ثروت/استعداد همچنان قوی خواهد ماند.  هوش مصنوعی شدت این روند را بیشتر می‌کند، چون نیروی کاری که مهارت‌‌‌های کمتری دارد، فشارهای بیشتری را متحمل خواهد شد و دسته‌‌‌بندی جدیدی از نیروی کار که مهارت‌‌‌های بالایی دارند، با مشکل تشدید رقابت از طرف الگوریتم‌‌‌ها و تجهیزات تخصصی مواجه خواهند شد./دنیای اقتصاد