در دنیای امروز، قدرت کشورها تنها با ذخایر زیرزمینی سنجیده نمی‌شود؛ بلکه توان تولید دانش و تنوع‌بخشی به منابع انرژی، مرز میان توسعه‌یافتگی و عقب‌ماندگی را تعیین می‌کند. برای ایرانِ نفت‌خیز، فناوری هسته‌ای نه‌تنها نماد ملی، بلکه موتور محرکه‌ای برای امنیت انرژی، رشد اقتصادی و ارتقای کیفیت زندگی است؛ سرمایه‌ای که فراتر از تولید برق، در پزشکی، کشاورزی و صنعت نقشی حیاتی ایفا می‌کند.

وقتی از آینده اقتصاد ایران سخن می‌گوییم، نمی‌توانیم تنها به نفت و گاز تکیه کنیم. در جهانی که هر روز با بحران‌های تازه‌ای در حوزه انرژی روبه‌روست، «امنیت انرژی» به معنای واقعی کلمه، ستون فقرات توسعه پایدار است. بسیاری شاید انرژی هسته‌ای را پروژه‌ای پرهزینه یا صرفاً سیاسی بدانند، اما واقعیت این است که برای ایران، این فناوری دیگر یک انتخاب لوکس نیست؛ بلکه بیمه‌نامه‌ای استراتژیک برای بقا و رشد اقتصادی در دهه‌های پیش رو.