در مقابل، بازارهای توسعه‌یافته با ۸۲.۹ تریلیون دلار، ۳۶ درصد سهم خواهند داشت.
سایر مناطق شامل اروپای مرکزی و شرقی، خاورمیانه و آفریقا با ۳۸.۳ تریلیون دلار (۱۷ درصد) و آمریکای لاتین با ۱۶ تریلیون دلار (۷ درصد) خواهند بود. این تغییر، جهشی قابل‌توجه نسبت به سهم ۷۷ درصدی بازارهای توسعه یافته در سال ۲۰۰۰ محسوب می‌شود.
در میان کشورهای آسیایی، چین و هند بیشترین سهم را در این رشد خواهند داشت، هرچند شتاب رشد اقتصادی چین به شکل محسوسی کاهش می‌یابد.
برآورد می‌شود رشد سالانه اقتصاد چین در دهه ۲۰۵۰ به میانگین ۱.۱ درصد برسد. این رقم برای آمریکا معادل ۱.۴ درصد برآورد می شود. در مقابل، اقتصاد هند با رشد سالانه ۳.۱ درصد، بنگلادش با ۳ درصد و فیلیپین با ۳.۵ درصد، سریع‌ترین رشد را در آسیا تجربه خواهند کرد.
افزایش جمعیت و میانگین سنی پایین در این کشورها موجب شده است که دسترسی بازار این کشورها به نیروی کار افزایش یافته و درنتیجه ظرفیت رشد بالاتری داشته باشند.
در این میان آمریکای لاتین سهمی کوچک در آینده اقتصاد جهان خواهد داشت و تنها ۷ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان در سال ۲۰۵۰ را به خود اختصاص می‌دهد. بسیاری از اقتصادهای این منطقه طی دهه گذشته ضعیف تر از حدمعمول عمل کرده‌اند.
نمونه بارز آن برزیل است که تولید ناخالص داخلی‌اش از ۲.۷ تریلیون دلار در سال ۲۰۱۰ به ۱.۵ تریلیون دلار در ۲۰۲۰ کاهش یافت. ادامه این روند موجب خواهد شد که اندونزی پیش از سال ۲۰۵۰ ، از برزیل به‌عنوان بزرگ‌ترین اقتصاد نوظهور جهان پیشی بگیرد.
با این حال، اگر پیش‌بینی‌ها درست باشد، جایگاه برزیل همچنان بالاتر از فرانسه و کانادا خواهد بود.
