فعالان صنعت ترانزیت معتقدند از ۳۰ سال پیش که صنعت حمل و نقل بین‌المللی در خراسان رضوی شکل گرفت، تا به امروز؛ بسیاری از مشکلات و موانع در مسیر فعالیت‌های شرکت‌های این حوزه هر ساله تکرار شده و اراده‌ای قوی برای حل این چالش‌ها از سوی حاکمیت مشاهده نشده است.

به گزارش توس اکو و به نقل از ترابرد، سیدقاسم حسینی، عضو هیات مدیره انجمن حمل و نقل بین‌المللی خراسان رضوی درباره دلیل قرار گرفتن ترانزیت در این دور باطل می‌گوید: علیرغم همه فریادهایی که در این ۳۰ سال زدیم و جلساتی که با بخش دولتی داشتیم و مصاحبه‌هایی که کردیم، مشکلات‌مان حل نشده است؛ زیرا این مشکلات، ساختاری است و فقط گاهی به شکل مسکّن با ورود فردی مانند وزیر، مدیرکل یا استاندار، به صورت موقت برطرف شده؛ اما در مدت کوتاهی باز شاهد تکرار آن هستیم و اراده‌ای برای حل ریشه‌ای مسائل مشاهده نمی‌کنیم.

وی درباره دلایل حل نشدن ریشه‌ای مشکلات بخش ترانزیت اظهار می‌کند: این موضوع به چند عامل مربوط است؛ نخست اینکه اقتصاد ما به نفت تکیه داشته و در سال‌های اخیر و همزمان با تحریم‌ها، دولت و مجلس از اقتصاد نفت محوری به سمت و سوی دیگری آمدند؛ اما متاسفانه باز هم راه را اشتباه آمدند؛ زیرا با بررسی بودجه سال‌های اخیر می‌بینیم که به اقتصاد مالیات‌محور متکی شده‌ایم و از مودیان بخش خصوصی مالیات بیشتری اخذ می‌‎گردد.
حسینی خاطرنشان می‌کند: اخذ مالیات درست است؛ اما به شرط اینکه زیرساخت فعالیت بخش خصوصی فراهم شود تا این بخش صاحب درآمد باشد و علاوه بر اینکه هزینه‌های خود را پاسخگوست، بتواند به دولت مالیات بپردازد؛ اما متاسفانه با محدودسازی، قوانین مخل و تعدد قوانین و سازمان‌های داخلی، از درآمدزایی بخش خصوصی جلوگیری می‌شود و این بخش به رکود کاری دچار می‌گردد. در مقابل، توقع پرداخت مالیات بیشتر نیز از این بخش وجود دارد.

وی از ساختار اداری و دولتی کنونی به عنوان یکی دیگر از موانع حل مشکلات بخش ترانزیت نام می‌برد و اظهار می‌کند: قانون‌گذار به گونه‌ای قانون‌گذاری کرده که بیش از آنچه به بخش خصوصی ابزار داده، مسئولیت محول کرده و بالعکس، به بخش دولتی بیش از آنچه مسئولیت دارد، ابزار داده است؛ این بدان معناست که بخش خصوصی با کوچکترین اشتباه با جرایمی سخت مواجه می‌شود، حتی اشتباهاتی که مربوط به بخش خصوصی نیست و به خاطر تنظیم اشتباه قانون است. این در حالی است که در بخش دولتی موارد خاصی ماننده اخذ رشوه و اختلاس و… را به عنوان جرایم درنظر گرفته‌اند. مدیران هم به دلیل حفظ جایگاه خود یا ارتقاء شغلی، اهل ریسک نیستند.

عضو هیات مدیره انجمن حمل و نقل بین‌المللی خراسان رضوی با اشاره به عدم باور و آگاهی مسئولان از درآمد ترانزیت، می‌گوید: اگر آگاهی در این زمینه وجود داشت، از نظرات بخش خصوصی در تصمیم‌گیری‌ها استفاده می‌شد و واصلاحات لازم در قوانین صورت می‌گرفت.گاهی مسئدولان کلان به درآمد ترانزیت ا
وی تاکید می‌کند: برای توسعه ترانزیت، ابتدا بایستی قوانین با همراهی بخش خصوصی تقویت شود و اجرای قوانین تا ۸۰درصد به بخش خصوصی و تشکل‌ها واگذار گردد. بهترین نوع حل مشکلات واسپاری کارها به تشکل‌های صنفی و خصوصی است؛ زیرا آنها دارای تخصص در اجرا و امور هستند. در این زمینه به راحتی می‌توان از دیگر کشورها الگو گرفت. می‌توانیم پیشرفت ترکیه در این امر را نسبت به ۴۰ سال قبل ببینیم و قدرت انجمن و بخش خصوصی ترکیه را نسبت به بخش دولتی با بخش‌های کشور خودمان بسنجیم.

حسینی یادآور می‌شود: ما در سیستم رژیم گذشته شرکت‌ها و تجار بزرگ بین‌المللی داشتیم اما در این بیش از ۴۰ سال نه تنها آن شرکت‌های بزرگ دارای وجهه بین‌المللی را از دست دادیم؛ بلکه نتوانستیم برای آنها جایگزین بیاوریم. این یعنی قوانین ما و اجرای آنها اشکال داشته و راهی که رفته‌ایم اشتباه بوده است. بایستی از این راه بازگردیم و راه دیگری که منجر به پیشرفت گردد، برگزینیم.

ضعف در دیپلماسی، نکته دیگری است که حسینی از آن به عنوان یکی از موانع حل مشکلات بخش ترانزیت نام می‌برد و می‌گوید: ما درگیر تحریم‌ها هستیم و بخش دیپلماسی نیز به جای پرداختن به تقویت صادرات و تجارت و ترانزیت، مشغولیات دیگری داشته است. کامیون‌ها و ناوگان ایرانی در دهه ۷۰ تردد بسیاری داشته‌اند؛ اما امروز پس از ۳۰ سال ناوگان بین‌المللی ما محدود به فعالیت داخلی شده‌اند و برای ترانزیت به افغانستان نهایتا تا مرز اسلام‌قلعه پیش می‌روند و تا ۹۹درصد تردد با ناوگان افغان است و آنها کالاهای ایرانی را حمل می‌کنند. در مرز ترکمنستان هم ناوگان ترابری بین‌المللی ما در داخل کشور زمین‌گیر شده است. باید این مسائل را حل نمود.